پرسپولیس با اینکه با صدر جدول و حربف سنتی خود ۶ امتیازفاصله دارد،اما هیچ دلیلی وجود ندارد که سرخپوشان قهرمانی را از دست رفته قلمداد کنند.کمی به بازی های اروپایی توجه کنیم خواهیم دید که ۶ هفته می تواند اتفاقات بی شماری در خود پنهان کرده باشد.اگر در لیگ قهرمانان اروپا دوناروما کمی دقت خود را بیشتر می کرد اکنون رئال مادرید در نیمه نهایی نبود.در سری آ دروازه بان اینتر اگر آن اشتباه را انجام نمی داد شاید الان فاصله میلان و اینتر برعکس می شد.
پرسپولیس انگیزه لازم برای قهرمانی در لیگ را ندارد و گل خوردن و شکست برای مجموعه تیم عادی شده است.
تکلیف لیگ ایران هم هنوز مشخص نمی باشد اما درون تیم قرمز پوش پایتخت مشکل وجود دارد.دیدار های تدارکاتی معیاری برای سنجش تیم نمی باشد اما ۳گل از تیم ملی امید خورده شود،۲گل از نفت مسجد سلیمان و در آخر ۲ گل از نیروی زمینی دریافت شود و از تیم دسته دومی شکست بخورد، جای حرف دارد.نفراتی که از گل خوردن و شکست دیگر ناراحت نمی شوند.بازیکن از جام حذفی تیمش حذف شده به فینال می رود و با تیم قهرمان جشن و پایکوبی می کند عجیب می باشد.
تمامی جام های ممکن در این فصل از دست رفته است و کادر فنی عکسی شاد از خود گرفته و در شبکه های اجتماعی پخش می شود.اتحاد رمز موفقیت است اما وسط ناکامی این هم کمی عجیب می باشد که ناراحتی در بین اعضای کادر فنی پرسپولیس هم وجود ندارد.اخراج بازیکنان از تمرینات پس از باخت های تاثیر گذار هم شاید برای کم کردن فشار باخت از روی دوش سرمربی باشد.اخراج مهدی عبدی،مهدی شیری و حامد لک همگی پس از شکست هایی است که مقصر را بازیکنان قلمداد کند تا اینکه فرد تصمیم گیرنده مواخذه شود و صورت مسئله پاک شود.
