بیرانوند هنوز با اینکه بازیکن مشهوری است اما در خصوصبات رفتاری به ثبات نرسیده است.علیرضا در طول سال های اخیر به جای اینکه نقطه ضعف های خود را پوشش دهد، سعی کرده با رفتار و نوع ادبیات خود زمین و زمان را به هم ببافد و مقابل منتقدان قد علم کند.
دروازه‌بانی که در دو سال اخیر، روزهای پر اشتباه و پر تنشی را سپری کرده و هرگز آن گلر کم‌نقص و مستعدِ سابق نبوده استفارغ از بحث فنی، نقدهای بسیاری به خصوصیات رفتاری بیرانوند وارد است. کسی که وجودش، یک اتفاق عجیب و تلخ در فوتبال ایران است.
بیرانوند خود را بهترین می داند.
دروازه‌بانی که با گذشت حدود ۱۲ سال از اولین حضورش در سطح اول فوتبال ایران، هنوز نمی‌داند چطور صحبت کند، چه حرف‌هایی را به زبان بیاورد و کدام‌ها را نه! او بدون تحلیل و تفکر درباره سوال‌های احتمالی، به دل خبرنگاران می‌آید، وارد آتش پرسش‌های رسانه‌ای می‌شود و البته در آخر، دم هم به تله می‌دهد.نمی‌خواهیم بیرانوند را تخریب کنیم اما بهتر است او در خلوت خود، کمی به صحبت‌های چند ماه اخیر خود رجوع کند و راهکاری برای عدم تکرار آن‌ها بیندیشد.
او تنها دروازه‌بانی است که همزمان، رشوه می‌دهد، تهمت و افترا می‌زند، حکم می‌دهد، مقایسه می‌کند و خود را بهترین می‌داند! آیا غروری بالاتر از این داریم؟ آیا این یک رفتار اجتماعی مناسب است؟ آن‌هم برای دروازه‌بانی که درست یا اشتباه، سال‌ها الگوی نوجوانان و جوانان فوتبالدوست ایرانی است.
